Jos keek in de caravan naar het laatste journaal, mijn broer lag al stevig te snurken in zijn tent. Zelf zat ik nog buiten.
Het was een zwoele avond.
Net zoals bij Jos een register met moppen opengaat bij bepaalde woorden zo gaat er bij mij een bak met herinneringen open. Zwoel bracht me naar een onbewoond eilandje voor de kust van Venezuela. Ritselende bladeren van de palmen, klotsende golven tegen de boot, de branding en het schrapen van de krabben in onze koekenpan. De volgende ochtend zou de pan volledig schoon zijn.
Plotseling was ik in het heden terug want in mijn ooghoek zag ik iets verschijnen. Heel langzaam draaide ik mijn hoofd om en keek recht in de ogen van een vos. Hij was niet angstig, ik ook niet. Zijn vacht leek eerder zandkleurig maar dat kan door het licht uit de tent gekomen zijn. Hij keek me aan met peilende ogen. "Doe je me wat of niet?" Toen hij gerustgesteld was liep hij op zijn gemak voor me langs en ik kon zijn prachtige staart bewonderen, naar de omheining en wipte er onderdoor. Juist daar waar ik het keurig kort had geknipt die ochtend. Aan de andere kant stond hij me nog eens te bekijken. "Die is gek", leek hij te denken en liep toen het donker in. Vanaf dat moment kreeg ik er weer een woord bij in mijn register: Vos.

Enige dagen later bekeek ik tegen middernacht een schilderij door het tegen de middenstok van de tent aan te zetten onder een lamp. Eenmaal uitgekeken dwaalde mijn blik iets naar links en plotseling zag ik daar, precies aan de onderkant van het raam, de vos naar binnen kijken. Hij keek anders dan de vorige keer. Gebiologeerd keek hij naar mijn handen en ik besefte dat hij waarschijnlijk nieuwsgierigs was naar het ritselende geluid van een vloeitje in mijn handen die een shagje draaiden. Waarschijnlijk verwachtte hij een prooi te zien. Vervolgens werd het interieur en Tommy, zwaar slapend en snurkend, bekeken. Daarna liep hij naar de zijkant en bekeek het allemaal eens van die kant en schoot toenonder de caravan en ik hoorde wat achter de flap van de caravan. Op dat moment begon ik het toch wat minder leuk te vinden. Stel je voor dat hij in de tent wist te komen. Een vos in het nauw in een voortent met Tommy die ook niet voor de poes is???? Oei. Ik controleerde toch maar haastig hoe groot de ruimte tussen de flappen was. Hm, het kon wel dus ik hield het goed in de gaten. Maar even later hoorde ik een enorm gekakel bij het volgende woonhuis aan het weggetje. De vos had zijn prooi al gevonden.
Op mijn lijstje van boodschappen voor de camping staat nu klittenband. Die flappen gaan dicht, hoe ik het ook moet versieren. :-)